در آستانه 8 مارس امسال ما شاهد وسیع ترین خیزشها و اعتراضات فرودستان دنیای عرب و خاور میانه هستیم. توده های زحمتکش در تونس، مصر، اردن،الجزایر، یمن و عربستان سعودی و ... بیدار شده اند. تحولات اخیر توازن قوای بین حاکمیت این کشورها و توده های تحت ستم را بشدت تغییر داده است. علیرغم سرکوب شدید و درنده خویی این رژیمها، توده های زحمتکش با اتحاد و یکپارچگیشان سطح مبارزات سیاسی و اجتماعی را گامها به جلوسوق داده اند. با به لرزه در آوردن صاحبان قدرت و سرمایه شکافهای عمیقی در دستگا های حکومتی ایجاد نموده اند. تا جاییکه با به میدان آمدن طبقه کارگر و اعتصاب اتحادیه های کارگری به حکومت ننگین دو دیکتاتور تونس ومصر خاتمه داده شد.
این اعتراضات و خیزشهای توده ای که از چند سال قبل بر علیه دیکتاتوری رژیم مصر که به شورش گرسنگان برای نان مشهور شد و بویژه بر ضد دیکتاتوری رزیم سرمایه جمهوری اسلامی در ایران شروع شده ودرحدود یکسال قبل به اوج خود رسید. وبا سرکوب شدید مزدوران روبرو شده و فروکش کرد. در روزهای اخیر مردم باردیگر به میدان آمده وبا سر دادن شعارهای از جمله " مرگ بر دیکتاتور"، " زندانی سیاسی باید آزاد گردد" و " مرگ برخامنه ای" و بویژه شعار آزادی انقلاب و نیزبا تجمع هزاران نفر در جلو زندان اوین در متحقق نمودن خواسته های خود پا فشاری می نمایند. دامنه اعتراضات ستمدیدگان و گرسنگان با شعار نان، آزادی و رفاه اجتماعی از ایران گرفته تا مصر ، تونس و اکنون که بخش اعظم خاور میانه را در بر گرفته ریشه در بحران اقتصادی و سیاسی دارد که از سیاستهای نئولیبرالیسم نشئت میگیرد.
سیاست نئو لیبرالیسمی که طراحان آن یعنی ریگان و تاچر با نام ریگانیسم و تاچریسم برای به انقیاد کشیدن هر چه بیشتر طبقه کارگر جهانی و تهی نمودن سفره زحمتکشان با طرح " ریاضت اقتصادی" کثیف ترین تعرض به معیشت فرودستان جهان را سازمان داده اند. از طریق صندوق بین المللی پول، بانک جهانی ، خصوصی نمودن اموال عمومی و حاکمیت عنان کسیخته بازار بر همه چیز و محروم نمودن تمام توده های کارگر و زحمتکش از تمام امکانات اجتماعی که نتیجه اش ایجاد تورم و گرانی سر سام آور و رشد نجومی بیکاری میباشد را طراحی کرده اند. توده های کارگر و زحمتکش را در شرایط دشواری قرار داده و عرصه زندگی را بر آحاد فرودستان این جوامع تنگ تر نموده اند. پیامدهای این بحران عمیق اقتصادی در این ممالک و به بن بست رسیدن این رژیمها در حل آن به بحرانهای سیاسی تبدیل شده است. که نتیجه آن اعتراضات و خشم میلیونها توده کارگر و زحمتکش را به همراه دارد. در ادامه این اعتراضات ایران و نیزجنبش توده ای کشورهای عربی با وجود قوانین فوق ارتجاعی در مورد زنا ن ، نقش آنان، خصوصن زنان کارگر و زحمتکش دراین جنبش ها به منظور دستیابی به نان ،کار و آزادی بر کسی پوشیده نیست و این طنین هشت مارس امسال است .
عواقب تحریمهای اقتصادی و اجرای طرح قطع یارانه ها تود ه های کارگر و زحمتکش ایران را در موقعیت بسیار اسفناکی قرار داده است. تورم سرسام آور، درآمدهای پایین، افزایش بی رویه قیمتها، بیکاری میلیونی، سفره کارگران و زحمتکشان را مورد آماج وحمله وسیعی قرار داده است. از آنجاییکه زنان این خانواده های زحمتکش همیشه و سنتاً مسئول هستند تا با میزان درآمد موجود خود خانواده را از نظر اقتصادی تاًمین نمایند و موظفند جوابگوی سیر نمودن فرزندانشان و سفره ای که هر روز تقلیل میرود باشند، بهمین دلیل زنان کارگر و زحمتکش ایران در این برهه از بحرانهای اقتصادی شدید بیشترین فشار را متحمل میشوند.
در 8 مارس امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی زن میرویم که علیرغم تغییر و تحولاتی که در سطح جهان بوقوع می پیوندد، رژیم د یکتاتور و تا دندان مسلح جمهوری اسلامی با تهاجمی همه جانبه و گسترده هستی تمام فرودستان جامعه ایران را در معرض نابودی قرار داده است. علیرغم تمام فشارهای اقتصادی و سیاسی این نظام که گرسنگی ، سرکوب ، ارعاب، دستگیری و شکنجه جزء لایتجزای آن میباشد. اما یک امر مشترک را جلوی پای زنان کارگر و زحمتکش می گذارد که چیزی جزاتحاد و همبستگی هر چه بیشتر و متشکل شدن در ابعادی وسیع بر علیه نظام سرمایه و به لرزه در آوردن پایه های دیکتاتوری نظام جمهوری اسلامی نیست. زنان کارگر و زحمتکش تونس و مصر ونیز زنان ایران در انقلاب 57 همگام و متحد با مردان کارگر و زحمتکش شده با اعتراضات و اعتصابات وسیع و پیگیر خود حکومتهای دیکتاتوری بن علی ، مبارک و محمد رضا شاه را بر انداختند.
خیزشهای توده ای که در ایران، شمال آفریقا و دنیای عرب بوقوع پیوسته و در جریان است، زنان کارگر و زحمتکش نیمی از کل این حرکت را تشکیل میدهند. از سویی نشان از متزلل نمودن پایه های اقتصادی سیاسی نئولیبرالیسم، ایجاد شکاف وفرو پاشی در جبهه سرمایه دارد و از سوی دیگر نوید دوران حرکتهای وسیع کارگری و رشد گرایش سوسیالیسم کارگری است. اگر چه طبقه کارگر جهانی به علت وجود حکومتهای دیکتاتوری و سرکوبهای شدید نتوانسته است تشکلهای واقعی خود را ایجاد نماید. به باور ما، اما، با وقوع این تغییر و تحولات و باز شدن فضای سیاسی، عروج و متشکل شدن طبقه کارگربرای ایجاد تغییرات اساسی را با خود به همراه خواهد داشت و نقش زنان کارگر در این تشکلها حیاتی خواهد بود. از این لحاظ 8 مارس امسال نقطه عطفی خواهد بود برای قوی تر شدن هر چه بیشتر و سریعتر گرایش سوسیالیستی جنبش زنان و متشکل شدن زنان کارگر و سوسیالیست در تشکلهای توده ایشان. امر متشکل شدن طبقه کارگر، بخصوص زنان کارگر زمانی متحقق خواهد شد، که سوسیالیستهای این طبقه نقش فعال وبالنده ای در پیشبرد این مبارزات ایفا نمایند.
برگزاری هشت مارس امسال درمتحقق شدن تشکل های کارگری و عملی کردن طنین نان ، کار و آزادی است ودراین موقعیت تاریخی می بایست هر چه بیشتر و باشکوه تر روز جهانی زن را برگزار کرد.
پیروز باد انقلاب
زنده باد هشت مارس
کانون دوستداران
کارگران سوسیالیست
Facebook: Kanone Dostdaran