بحران مالی که در اثر سقوط وال استریت و مهمترین بانکهای آمریکا در دوسال گذشته بوقوع پیوست، هنوز ادامه دارد. دولت ها ترلیونها دلار، پوند، یورو و... از بودجه عمومی به حلقوم سرمایه داران و بانکداران می ریزند تا مگر حرص و آز شان کمی فروکش کند. واین خود باعث ایجاد دولت های مقروض شده و دولت ها این کسری بودجه را برگرده کارگران و تهیدستان تحمیل می نمایند. دامنه این بحران هر روز افزایش یافته و چهار گوشه دنیا را فرا گرفته است . بیکاری، بی خانمانی ، قطع بیشتر مزایا و سرویسهای خدماتی، عدم امنیت شغلی و بی مسکنی از پیامد های آن است. برای مقابله با این بربریت دامنگستر اعتراضات وسیع در اقصی نقاط جهان لرزه بر اندام طراحان و برنامه ریزان سرمایه داری جهانی انداخته است.
تسخیرو اشغال وال استریت، این دژ عظیم مالی و مرکز توطئه استثمارگران توسط فرودستان به مرکز اعمال قدرت میلیونها انسان خشمگین تبدیل شده ، که تمام هستی و زندگی آنها از طریق بانکها و دیگر ارگانهای سرمایه در معرض نابودی قرار گرفته است.
جنبش وال استریت را تسخیر کنید خیلی زود به شعار تمام امریکا را اشغال کنید تبدیل شد.این حرکت ، جنبش یک اقلیت بیکاره نیست بلکه جنبش کارگران بیکار شده ، جوانان تحصیل کرده واز کار و رفاه محروم شده، مسکن دزدیده شده گان توسط بانکها و در یک کلام جنبش انسانهای تهدید به نابودی شدن است. این جنبش که هفته هاست ادامه دارد در روز شنبه 15 اکتبر با به میدان آوردن میلیونها انسان در پنج قاره و در بیش از نود کشورجهان ( حدود هزار شهر ) همبستگی جهانی باشکوهی را به نمایش در آورد. آنان با شعارهای زندگی انسانها را به حراج نگذارید، سرمایه جنایت کار است، بانکداران و سیاست مداران لابی اشان تصمیم گیرنده نیستند، ما از این به بعد تصمیم گیرنده هستیم، ما خواهان دموکراسی از پایین هستیم، بحران بانکها را به دوش ما نیاندازید و .... در خیابانها و میادین و نیزدر جلو مراکز سرمایه از جمله بانکها و بازار بورس به تجمع و راهپیمایی پرداختند.
این حرکت عظیم که نیروی اصلی آن را جوانان تشکیل می دهند بدرست نوک حمله اش را بانکها، نهادها و دولت های سرمایه داری قرار داده است. آنها سیاست های ضد بشری نئولیبرالیسم و دولت ها را افشاء و محکوم می کنند و خواهان مالکیت اجتماعی بر ابزار تولید هستند. همانطور که شاهد هستیم این بحران عمیق، همه جانبه و ساختاری سرمایه در زمانی نه چندان طولانی شکاف بسیارعظیمی در خاور میانه و کشورهای عربی و آفریقای شمالی ایجاد نموده است. دامنه این بحرانها به انقلاباتی نیمه تمام و ادامه دار منجر شده که تاکنون به عمر چند دیکتاتور دراین کشورها خاتمه داده است. اما طبقه کارگر و زحمتکشان این کشورها هنوز کارشان با بورژوازی کشورشان تمام نشده که هیچ ، بلکه به معنی دقیق کلمه می توان گفت در آغاز راه است ومبارزه وکشمکش طبقاتی هنوز ادامه دارد. دلیلش هم عدم حضورسیاسی طبقه کارگر متشکل و منسجم در این کشورها میباشد. حضور غایب یک جنبش کارگری جهانی قوی و منسجم وسازمانیافته که بتواند سکاندار این جنبش عظیم ضد سرمایه داری باشد کاملا محسوس است. این حرکت عظیم جهانی تازه شروع شده است و آنطوریکه که شواهد نشان میدهد سرمایه داری جهانی ناتوان از حل بحرانهای مالی و سیاسی می باشد و تلاش می کند بیشترین بودجه را به نیروهای سرکوبگرش اختصاص دهد تا از این طریق خشونت و سرکوب این حرکتها را در نطفه خفه نماید. بزرگترين منبع قدرت بالقوه جنبش ضد سرمایه داری در جنبش کارگرى نهفته است. طبقه کارگر ميتواند به حکم مکان خود در توليد، با به میدان آمدن نقش اصلی خویش را در این جنبش ایفا نماید.
می توان گفت این جنبش در روند مبارزاتیش قطبی خواهد شد و گرایشات مختلف طبقاتی در آن صف بندی خواهند کرد. اینجا وظیفه فعالین سوسیالیست کارگری است که تلاش نموده با شناسایی و رفع موانع تشکل های توده ای طبقاتی ، خصوصن حزب سیاسی کارگران انرژی این جنبش ضد سرمایه داری را برای تقویت و همبستگی با طبقه کارگر، که می توان گفت قطعن تنها نیرویی است که از لحاظ عینی و جایگاهش در روند تولید جامعه قابلیت و توانایی تعیین تکلیف با نظام بربریت سرمایه داری را دارا ست، بسیج نماید. بحران عمیق مالی و تشدید تناقضات نظام سياسى امپرياليستى شرايط مساعدترى براى رشد جنبش سوسياليستى کارگرى از سه دهه گذشته تاکنون فراهم آورده است. خاتمه دادن به بربریت قرن بيست و يکم وساختن جهانی عاری از وجود طبقات ، در گرو برپایی سوسياليسم است.
پر توان باد جنبش جهانی ضد سرمایه داری
زنده باد آزادی ــ زنده باد سوسیالیسم
کانون دوستداران کارگران سوسیالیست
17 اکتبر 2011
kargaranesocialist.blogspot.com
kanonedostdaran@gmail.com
Facebook: kanone dostdaran
Twitter: kanonedostdaran
همبستگی جهانی ضد کاپیتالیستی فعلى از دل همين بحران مالی و سیاسی جهانى سر برآورده است و وسيعترين توده هاى مردم را حول خود گرد آورده است . بطوریکه دامنه گسترش و هماهنگی سراسری آن در بیش از نود کشور جهان موجب وحشت بورژوازی وامید دو باره تولیدگران بی بهره از آفریده های خویش گردیده است.